غربی‌ترین نقطه‌ی هزارتوی بزرگ به یک رشته‌کوه ختم می‌شد. دامنه‌ی این رشته‌کوه که شانزده هزار فوت ارتفاع داشت با سقف عمارت ادغام می‌شد و هیچ دره یا شکافی به سمت دیگر آن راه نداشت. آنچه در پشت این مانع بزرگ سنگی و یخی وجود داشت، هیچ بود. رشته‌کوه‌ها دیواری از عمارت بودند و مانند یک سنگر محکم جلوی تأثیرات فرسایشی خلاء و حملات نایتلینگ‌ها (موجوداتی که از هیچ پدید می‌آمدند) را می‌گرفتند.
نایتلینگ‌ها تنها از یک راه می‌توانستند وارد عمارت شوند. مدت‌ها پیش، زمانی که رشته‌کوه‌ها شکل می‌گرفتند، یک تونل نیز ساخته شد. تونل قوس‌داری به طول هفت مایل، عرض دو مایل و ارتفاع نیم مایل که چهار دروازه‌ی بزرگ داشت. دروازه‌ی اول که به عمارت راه داشت با طلایی به ضخامت یک اینچ طلاکاری شده و طوری با نیروهای غیرمادی مهر و موم شده بود که هیچِ خام یا جادو به راحتی در آن اثر نمی‌کرد.
راهنمای خرید و مطالعه نسخه الکترونیک