به خاطر لیلا

*عقب عقب رفتم و پشتم را به دیوار یخ زده­ی یکی از خانه­ها چسباندم. دوباره نگاهم روی گربه ثابت ماند و از ذهنم رد شد که خوش به حالش. انسان نبود و درد و غم انسان­ها را نداشت. دردش یک لقمه غذا بود و یک جای خواب. مثل من نبود که بعد از سال­ها دوباره دلم لرزیده بود. دیگر نه فکر یک لقمه غذا بودم و نه یک جای خواب. عاشقی، هم اشتها کور می­کرد و هم خواب از چشم می­برد.