پردینز: یادت می‌آید که من چطور او را به یک الهه‌ی یونانی تشبیه می‌کردم؛ با پیراهن سفید، شیپور طلایی، با صندل و تاج گل. هیچ‌کس جز تو نمی‌دانست که من «شهرت» را به این شکل، درنظر مجسم می‌کردم. به او اعتقاد داشتم و او را موجودی واقعی می‌دانستم، ایمان داشتم که یک روز خواهد آمد. همه مرا احمق تصور می‌کردند. اما من همه‌چیز او را برایت تعریف کردم.
آنجلا: رابرت! نمی‌توانم باور کنم. نمی‌توانم باور کنم که او آن‌جا باشد.
پردینز: ولی آنجلا تو همیشه حرف‌هایم را باور می‌کردی.
آنجلا: بله، حرف‌های تو را درباره‌ی آن موجود باشکوه، الهه‌ای که تاجی از گل‌های درخت غار به سر داشت و چشمانش می‌درخشید باور می‌کردم، اما حالا که از پیرزنی با صندل‌های خیس صحبت می‌کنی نمی‌توانم حرف‌هایت را باور کنم. بله، رابرت حتی به‌خاطر تو هم نمی‌توانم حرف‌هایت را قبول کنم.
(از نمایشنامه شهوت دیر می‌رسد)
در این کتاب نمایشنامه‌هایی از این نویسندگان می‌خوانید: لرد دانسنی،لنگستن هیوز،رمبو موتویان سو،لنگستن هیوز،ویلیام سارویان،فیلیپ جانسن،کان کی‌کوجی،فرناندو آرابال،چی‌چون هسیانگ
راهنمای خرید و مطالعه نسخه الکترونیک