ادبیات پایداری معمولا به آثاری اطلاق می‌شود که تحت تاثیر شرایطی چون اختناق واستبداد داخلی، نبود آزادی‌های فردی و اجتماعی، قانون گریزی وقانون ستیزی با پایگاه‌های قدرت وسرمایه‌های ملی وفردی و... شکل می‌گیرند. ادبیات پایداری، بیان‌کننده‌ی ستم ستمگران درتمامی دوره‌های تاریخی است.
این نوع ادبیات به انسان‌ها آگاهی، مقاومت، ایثار و درنهایت ایستادگی و انقلاب را می‌آموزد. دوره‌ی مشروطه را می‌توان یکی از دوره‌های ادبیات پایداری و مبارزه علیه استبداد و استعمار به شمار آورد که انسان‌های بی‌گناه و آزاده‌ی بسیاری در مبارزه با بیگانگان و مقاومت در برابر ستم و دست‌درازی ستمگران داخلی جان خود را باختند. ادبیات پایداری پیوسته در آثار شاعران و نویسندگان سنتی و نو پرداز در مبارزه با حاکمان جور انعکاس داشته است و در هر زمان که مردم دچار استبداد شاهان و حملاتی از جانب اقوام دیگر می‌شدند. ادب این سرزمین جنبه‌ی مقاومت به خود گرفته است.
راهنمای خرید و مطالعه نسخه الکترونیک