در قرن بیستم، طیف کثیری از فیلسوفان، متالهان و جامعه‌شناسان به‌سنت اندیشیده‌اند؛ از محافظه کارانی چون مایکل اوکشات گرفته تا نوپوزیتیویست‌هایی چون کارل پوپر؛ از فیلسوفان هرمنوتیستی چون هانس گئورگ گادامر گرفته تا ارسطوییان پساتحلیلی‌ای چون السدیر مک‌اینتایر و تعالی‌باورانی چون فریتهوف شوان، رنه گنون و سید حسین نصر؛ و از مدرنیست‌های بازاندیش‌گرایی چون آنتونی گیدنز، جفری الکسندر و ویکتور ترنر گرفته تا پسامدرن‌هایی چون جیانی واتیمو، ریچارد رورتی و ژاک دریدا. هر یک از اینان گفتمان خود را در واکنش به پاره‌ای از بحران‌ها، مخاطره‌ها و گسیختگی‌های مدرنیته صورتبندی کرده‌اند. در این پژوهش از میان جریان های مختلف، مک‌اینتایر و سنت‌گرایی مدرن را برای تطبیق و پژوهش برگزیده‌ایم.
راهنمای خرید و مطالعه نسخه الکترونیک