سرچشمه‌های مضامين شعر امروز ايران : دهخدا، پروين اعتصامی، شهريار، م. اميد،...

من خود «نی»ام و به نیستی شاکر وز محنتِ هست و نیست آزاده‌ ناگه بادی قوی، وزیدن را آغاز نمود و «نی» شد آماده‌ خَمْ گشت و سجود بُرد «نی» بر خاک‌ چون سجده زاهدان به سجّاده‌ اِسْتاد بلوط، پیش باد اندر چون دیوی دست و پا به قلّاده‌ و آخر ز هجومِ باد، پیچان گشت‌ و افتاد ز پای، سر ز کف داده‌ بشکست و فتاد و جان به مالک داد لب بسته ز عجز و دیده بگشاده‌ دیدیم پس از دمی که باد استاد اِسْتاده «نی» و «بلوط» افتاده