خانه‌‌ی پله‌‌‌‌ها

پیتر.لولا.بلاسم.ابیگل.اولیور.پنج نفر شانزده ساله.همه یتیموهمه ساکن یتیم خانه های دولتی.تا آن که روزی آن ها را به جایی می برند که نه بیمارستان است و نه زندان،نه شبیه به هیچ جای دیگری.در این مکان غریب،نه دیواری در کار است و نه سقفی و نه کفی:فقط و فقط پله هایی که تا ابد ادامه دارند؛به علاوه ی دستگاهی که انگار می خواهد به آن چیزی یاد بدهد.